سخن به مدح تو باید فصیح و کامل گفت

هم از شکوه مقامت ، هم از فضائل گفت

شبیه صائب صاحب سخن قصیده نوشت

غزل غزل سر زلف تو را چو بیدل گفت

نه چند مثنوی و قطعه و غزل ، باید

که شرح قصه حسن تو در رسائل گفت

عبا ، نه ... اینکه گدای شما شدم کافیست

حدیث حسن تو کی می توان چو دعبل گفت

تفضلی ! که فقط از تو خوانده ام یک عمر

و من نگفته ام و هر چه بود این دل گفت

زلال اشک مرا از تبار کوثر کن

در آسمان دو دستت مرا کبوتر کن

​