سعدی شیرازی

 ماه فرو ماند از جمال محمد
 سرو نروید به اعتدال محمد
قدر فلک را کمال و منزلتى نیست      
در نظر قدر با کمال محمد
 وعده دیدار هرکسى به قیامت    
لیلة الاسرى‏ شب وصال محمد
آدم و نوح و خلیل و موسى عیسى    
 آمده مجموع در ظلال محمد
عرصه دنیا مجال همت او نیست    
روز قیامت نگر مجال محمد
 شمس و قمر در زمین حشر نتابند      
 نور نتابد مگر جمال محمد
وان همه پیرایه بست جنت فردوس      
 بو، که قبولش کند بلال محمد
شاید اگر آفتاب و ماه نتابد    
 پیش دو ابروى چون هلال محمد
 چشم مرا تا به خواب دید جمالش  
خواب نمى ‏گیرد از خیال محمد
 «سعدى» اگر عاشقى کنى و جوانى    
عشق محمد بس است و آل محمد