علی بن موسی الرضا، نور دانایی، اقیانوس مهربانی 

در کویر بی‌آب دنیا، گاهی چشمه‌ای می‌جوشد که تشنگان حقیقت را زنده می‌کند. امروز، میلاد آن چشمه‌ی زلال رحمت است؛ امام رضا (ع)، که نامش "رضا" است و جهان از کرامت‌هایش لبریز. 

ای امام سخاوت، که درخت وجودت شکوفه‌های علم و عطوفت می‌دهد! تو را چه زیبنده‌ است این لقب: عالم آل محمد. هر کلامت گوهری است که جهل را می‌شکند و هر نگاهت آینه‌ای که جان‌ها را صیقل می‌دهد. 

مثل تو، مثل بارانی است که بر زمین‌های سفت دل‌ها می‌بارد و دانه‌های حکمت را می‌رویاند. تو به ما آموختی که: 

"مردم را با غیر زبان به اسلام دعوت کنید." 

پس چه نیکو سفیر اخلاق بودی؛ در دربار مأمون ایستادی و در عین شکوه، فروتنانه به فقیر و غریب رسیدگی کردی. 

امروز، حرمت، شکوه‌اش از توست؛ مشهد، نور خود را از خورشید وجود تو می‌گیرد. هر زائر تو، گم‌شده‌ای را می‌یابد و هر دلی که به سویت آید، آرام می‌گیرد. 

سلام بر تو ای شمس‌الشموس! 

در این روز فرخنده، بگذاریم وجودمان از عطر معرفت‌ات معطر شود و زمزمه‌کنان بگوییم: 

"اللهم عجل لولیک الفرج"